Toscane | Reisgids voor Volterra

Volterra

Het fascinerende, oude, Etruskische en middeleeuwse stadje Volterra ligt ten noorden van Podere Santa Pia, ongeveer halverwege Siena en de kust, op slechts 30 kilometer verwijderd van San Gimignano. De mooiste weg om Volterra te bereiken is de SS 68. Het heuvelland dat de stad omringt is hier ruwer en steiler en verschilt sterk met het milde landschap dat Toscane zo kenmerkt.
Volterra en San Gimignano zijn een mooie daguitstap vanuit Podere Santa Pia.
Ondanks zijn goed bewaarde Middeleeuwse structuur zijn het toch vooral overblijfselen uit de Etruskische (poorten en omwalling) en Romeinse tijd (amfitheater en ruïnes)) die een bezoek de moeite waard maken. De stad kende zijn grootste bloeitijd immers onder de Etrusken. Het was een van de twaalf lucumonies of stadstaten. In het Museo Guarnacci bevinden zich vele overblijfselen van de Etruskische tijd.

Al sinds de 8e eeuw voor Christus heeft de bevolking van Volterra zich gespecialiseerd in de bewerking van albast. De Etrusken verwerkten het zachte materiaal al in kunstvoorwerpen en dat deed een levendige handel in sculpturen, urnen en schalen opbloeien.

Ten westen van de stad zijn er grote zoutmijnen waar zout en soda gewonnen wordt. Reeds in de 13e eeuw kocht de nieuw gevormde gemeente de rechten op de winning van zout (de belangrijkste bron van inkomsten voor de stad), zwavel, sulfaat en aluin.

Een 'stad van wind en steen', zo beschreef Gabriele D'Annunzio Volterra door de ogen van Isabella in zijn roman. Menig schilder en schrijver liet zich inspireren door het fascinerende decor van Volterra.
Luchino Visconti filmde er zijn Vaghe stelle dell'orsa, een film waarmee hij de Gouden Leeuw won op het Filmfestival van Venetië.
Recenter was Volterra een belangrijke locatie in Stephenie Meyer's Twilight series. Daarin is Volterra de thuisbasis van de Volturi, een kring van krachtige en oude vampieren.


Jean-Baptiste Camille Corot, Volterra, a view on the Citadel, 1988, Musée du Louvre, Paris, France In 1825 bezocht Camille Corot Rome. Hij bleef drie jaar in Italië. Vanuit Rome zond hij in 1827 zijn eerste schilderij naar de Salon: "Vue prise de Narni". In zijn vroegere werken trachtte Camille Corot de nieuwe opvattingen in overeenstemming te brengen met de bestaande opvattingen over het landschapschilderij. Corot reisde veel door Frankrijk en keerde nog tweemaal terug naar Italië. In 1889 schilderde hij dit zicht op de citadel van Volterra. Het schilderij is nu te zien in Louvre Lens.
Het oude centrum is een vrij compact geheel, waarin de monumenten dicht bij elkaar liggen. De belangrijkste bezienswaardigheden van Volterra zijn de Duomo en de Piazza dei Priori. Aan de westkant van het plein staat het Palazzo dei Priori. Daarin zetelde in de middeleeuwen de plaatselijke overheid. Dit paleis is één van de oudste van Toscane. En wat in de Middeleeuwen het politieke centrum was is nog steeds het hart van de stad. De Duomo di Volterra op de grote Piazza San Giovanni is gebouwd in romaanse stijl en beschikt over mooie 13e-eeuwse preekstoelen met gebeeldhouwde panelen en vele bas-reliëfs. In het Museo Guarnacci bevinden zich vele overblijfselen van de Etruskische tijd. Daarnaast zijn er nog enkele musea met schilderijen. Indrukwekkend is het Romeins theater van Volterra, dat dateert uit de eerste eeuw v.o.t. De boven de stad uitrijzende burcht, het fort van de Medici is goed bewaard. Het wordt nu gebruikt als staatsgevangenis. Geschiedenis
Volterra is oorspronkelijk door de Etrusken gesticht. De eerste Etruskische steden verrezen enkele kilometers landinwaarts. Iedere stad was een onafhankelijk koninkrijk, een lucumonie. De twaalf belangrijkste steden onderhielden losse betrekkingen in de Etruskische Bond, de Dodecapolis. Op hun hoogtepunt stond Velathri, het 531 meter hoog oprijzende Volterra, aan het hoofd van deze confederatie, met een territorium dat zich uitstrekte van de Arno tot Vetulonia en Roselle (interessante Etruskische sites nabij Grosseto) en van Arezzo en Chiusi tot het eiland Elba![2] Het Etruskisch Museum Guarnacci in Volterra bevat een van de rijkste Etruskische archeologische collecties. Het Guarnaccimuseum is een van de eerste openbare musea van Europa. Het werd gesticht in 1761 toen de adellijke abt Mario Guarnacci zijn archeologische collectie aan "de burgers van de stad Volterra" schonk. Etruskisch Museum Guarnacci, Via don Minzoni 15 Openingstijden Van 16 maart t/m 2 november - van 9.00 tot 18.30 uur Van 3 november t/m 15 maart - van 9.00 tot 14.00 uur In de derde eeuw kwam de stad onder Romeise heerschappij: pas in 260 v.o.t. (en 298 v.o.t. volgens de historicus Titus Livius) zou de stad Velathri capituleren, en een deel worden van de Italische confederatie, en werd een municipium. Het kreeg ook een nieuwe naam: Volaterrae. In Volterra zijn nog altijd overblijfselen van de Romeinse bouwwerken zichtbaar die rond het begin van de jaartelling een nieuw elan aan de stad gaven. Vooral het Romeins theater neemt een belangrijke plaats in, maar daarnaast waren er ook de termen, een forum en een tempel.

Palazzo dei Priori
In 1208 werd er begonnen aan de bouw van het paleis ‘Palazzo dei Priori’ dat uiteindelijk klaar was in 1257. Het is gelegen aan het prachtige centrale plein ‘Piazza dei Priori’ en is één van de oudste paleizen van Toscane en is tijdens de middeleeuwen gebruikt door de plaatselijke overheid. Ook de woontorens en huizen in de straten rond dit plein zijn fraaie voorbeelden van middeleeuwse architectuur. Vele wapenschilden van marmer en geglazuurd terracotta zijn tegen de gevel aangebracht. Het zijn wapens van de Florentijnse bestuurders, die hier vanaf de 15e eeuw de lakens uitdeelden. De leeuw, de “marzocco” het symbool van Firenze, op een pijler aan de uiterste rechterzijde van de gevel, is een bewijs van die Florentijnse overheersing. In het midden van de vensterrij op de begane grond is de oude maateenheid te zien, de canna volterrana. Tegenover het paleis zien we het Palazzo Pretorio (3), eveneens van de 13e eeuw; het is eigenlijk een samenvoeging van diverse gebouwen. Het was tot het begin van de 16e eeuw de residentie van de “capitano del popolo”, de aanvoerder van de gildemeesters, die zich hadden verenigd om sterker te staan tegenover het stadsbestuur. De massieve gekanteelde toren aan de rechterzijde deed dienst als gevangenis en wordt de Torre del Porcellino (toren van het varkentje) genoemd. Palazzo dei Priori Adres: Piazza dei Priori, 1, 56048 Volterra		Palazzo dei Priori
Duomo
De Duomo (Santa Maria Assunta) werd gebouwd in de 12e/13e eeuw. In de façade opent zich een mooi bewerkt, marmeren portaal. Het timpaan in de gevel is versierd met een rij blinde boogjes, naar Pisaans-romaans voorbeeld. Links van de tegen de kerk aangebouwde Cappella dell’Addolorata steekt op de hoek van het plein de 15e eeuwse campanile de lucht in. Het interieur is in drie beuken verdeeld en bewaart naast de kenmerkende preekstoelen uit de 13e eeuw een aantal interessante kunstwerken van Taddeo di Bartolo, Antonio Vanni, Neri di Bicci, Domenico Ghirlandaio, Benozo Gozzoli en Luca Signorelli.

Volterra, de Duomo, of Santa Maria Assunta, opgetrokken uit de typische grijsbuine steensoort
Het rijkbewerkte cassettenplafond in het driebeukige interieur stamt uit de 16e eeuw. In de tweede kapel van de rechter transeptarm is een houten Kruisafneming uit de 13e eeuwse Pisaanse school te zien. De fraaie preekstoel is 17e eeuws, maar bevat reliëfs die in de 12e eeuw werden gemaakt. Het marmeren ciborium boven het hoofdaltaar en de engelen aan weerszijden ervan zijn het werk van Mino da Fiesole (15e eeuw). De houten koorbanken en de bisschopszetel dateren eveneens van deze tijd. In de Cappella dell’Addolorata, die u binnengaat vanuit de linker zijbeuk, is een fresco "Cavalcata dei Magi" door Benozzo Gozzoli (1479) te zien, dat als achtergrond dient voor de beeldengroep die de Geboorte van Jezus voorstelt. Battistero De achthoekige doopkapel dateert uit 1283. De ingangszijde, recht tegenover de dom, heeft een romaans portaal. Het is de enige van de acht zijden die bekleed is met horizontale banden van wit en groen marmer. Binnen treffen we een fraaie doopvont aan, een werk van Andrea Sansovino uit 1502. Duomo Adres: Via Roma, 13, Volterra Pisa, Italië Telefoon:+39 0588 87654 Openingstijden: maandag 08:00-12:00 Als u de straat links van het baptisterium inloopt en vervolgens links een poortje onderdoor gaat, komt u bij een poort, de Porta all’Arco. Porta all’Arco		Benozzo Gozoli, Corteo dei Magi con robbiana, Duomo, Volterra
De Porta all’Arco is de enige overgebleven stadspoort van de Etruskische omwalling. Het was de zuidelijke toegangspoort tot de stad. Deze stadspoort werd later in de middeleeuwse ommuring opgenomen. Het onderste deel van deze stadspoort stamt nog uit de Etruskische tijd (4e-3e eeuw v.o.t. De boog en het tongewelf zijn later door de Romeinen herbouwd. De boog werd gebouwd met tufsteen, en is versierd met drie koppen die door erosie onherkenbar geworden zijn. Onder de poort doorlopend richting stad, komen we in de Via Porta all’Arco en verder rechtdoor bereiken we de Via Matteotti en de Piazzetta San Michele, waaraan de San Michele Archangelo pronkt met haar Pisaans-romaanse façade uit de 13e eeuw. Op de hoek van de Via Matteotti ziet u een middeleeuws woonhuis, het Casa-Torre Toscano 13e-14e eeuw). Vervolgens nemen we de Via Guarnacci. Vlak vóór de Porta Fiorentina slaan we linksaf en bereiken we de opgravingen van het Romeins theater of Teatro Romano (8). Bij de aanleg van een voetvalveld in 1950, ontdekte men dit theater dat gebouwd werd aan het einde van de 1e eeuw v.Chr., de tijd van keizer Augustus. De in een halve cirkel aangelegde tribunes dalen af naar de eveneens halfronde ‘orchestra’, de plaats waar zich het koor bevond en de dansers optraden. Achter de orchestra ligt het eigenlijke toneel, de ‘skene’ waar aan de achterzijde delen overeind zijn gezet van de oorspronkelijke opbouw. De rijen zuilen en fundamenten die u achter het theater ziet, maakten deel uit van een later gebouwd complex van thermen (3e eeuw). Teruglopend door de Via Guarnacci slaan we rechtsaf de Via dei Sarti in. Via dei Sarti		Porta all'Arco
Langs de Via dei Sarti staan nog enkele mooie renaissance-paleizen. Op nr 1 staat het aan Antonio da Sangallo toegeschreven Palazzo Minucci-Solaini waarin de Pinacoteca en het Museo Civico ondergebracht zijn. De schilderijenverzameling bevat werk van Toscaanse schilders. Pronkstuk uit de collectie is de door Rosso Fiorentino geschilderde Kruisafneming uit 1521. Op nr. 41 staat het Palazzo Viti met zijn schitterende renaissancegevel van de hand van Ammannati.
Palazzo Minucci - Solaini \| Pinacoteca en Museo Civico
Het Palazzo Minucci - Solaini in het centrum van Volterra is een prachtig voorbeeld van Renaissancearchitectuur. Het werd gebouwd aan het einde van de 15e eeuw. Dankzij de zorgvuldig uitgevoerde restauratie zijn onlangs de oorspronkelijke structuren zichtbaar geworden, net als verfijnde symmetrie van de gevel en de elegante harmonie van de binnenplaats. De Pinacoteca heeft een boeiende verzameling kunstwerken van de hand van Toscaanse meesters van de 15e tot de 17e eeuw, waaronder Benvenuto di Giovanni, Taddeo di Bartolo, Luca Signorelli en Domenico Ghirlandaio. Topstuk is de maniëristische Kruisafneming van Rosso Fiorentino. Pinacoteca en Museo Civico, , Via dei Sarti 1 www.comune.volterra.pi.it Openingstijden: Van 16 maart t/m 2 november - van 9.00 tot 18.30 uur Van 3 november t/m 15 maart - van 9.00 tot 14.00 uur Palazzo Incontri-Viti		Rosso Fiorentino, Kruisafneming (1521), Volterra, Pinacoteca e museo Civico
Aan het einde van de zestiende eeuw werd met de bouw van Palazzo Incontri begonnen door Bartolomeo Ammanati, in opdracht van de Volterraanse edelman Attilio Incontri, een minister in het kabinet van de Toscaanse Groot Hertog. In 1850 kocht de albasthandelaar Giuseppe Viti het gebouw en verbouwde het ingrijpend. Visconti nam er in 1964 een deel van zijn film 'Vaghe Stelle dell'Orsa' (in het Engels verschenen als 'Sandra (Of a Thousand Delights)' met Claudia Cardinale op, waarmee hij een gouden leeuw won op het filmfestival van Venetië. Het palazzo is geweid aan het leven en de reizen van de familie Viti. In twaalf zalen worden onder andere prachtige Indiase gewaden, porselein en een mooie serie Chinese tekeningen op rijstpapier tentoongesteld. Giuseppe Viti (1816-1860) was een van de belangrijkste figuren van het 19e eeuwse Volterra. Hij was een exponent van de beweging Viaggiatori dell’Alabastro, een beweging die de economische bloei van Volterra gestalte zou geven. Hij was handelaar van albast in Rio de Janeiro, Egypte en India, en zelfs enige tijd emir van Nepal. Palazzo Viti, Via dei Sarti, 41, 56048 Volterra www.palazzoviti.it/palazzo		Volterra, Palazzo Incontri-Viti
Grotere kaart weergeven


Volterra, balze
De talrijke balze, door erosie ontstane kloven in de lichtkleuige zand- en leemgronden, typeren het landschap. Het fenomeen wordt veroorzaakt door de doorsijpeling van regenwater door de zand bodem tot aan ondoordringbare kleilagen. Door deze erosie ontstaan spectaculaire verticale wanden. In de 17e eeuw zijn Etruskische graftombes en de kerk van San Giusto al Broto bij de Badia Camaldolese al verdwenen.
Comune Volterra \|www.comune.volterra.pi.it [1] Foto Andrés Nieto Porras [2] Etrurië. Bewoners van Centraal en Oost-Europa en Klein-Azië vestigden zich in Italië via het noorden en het zuiden. Vanuit het Midden-Europese Donaugebied was er vanaf 2000 een intensieve immigratie in Italië van Indo-Europees sprekende volkeren, waaronder wellicht de voorouders van de latere Latijsnen. Vanaf ca. 1200 vestigden zich in Italië, en opnieuw vanuit het Donaugebied, Indo-europese stammen: de Sabijnen en Samnieten in het bergland van Midden-Italië, de Umbriërs in het noorden en gedeeltelijk in het midden van Italië. Circa 1000 v.o.t.: immigratie van de allicht uit Klein-Azië afkomstige Etruriërs. Zij hadden hun kernland in het gebied tussen de Arno en de Tiber. In de 7de en 6de eeuw breidden ze hun invloed uit tot Campanië en tot de Povlakte. Vanaf de 5de eeuw verminderde hun machtspositie: zo moesten ze in Noord-Italië gebied prijsgeven aan de Kelten die er zich neerzetten. In de eerste helft van de 3de eeuw viel gans Etrurië in handen van Rome. Vanaf de 8ste eeuw hadden de Grieken zich gevestigd in het zuiden van Italië, in Campanië en op de oostelijke helft van Sicilië (andere deel was Carthaags). Geheime plekken in het zuiden van Toscane \| Podere Santa Pia

De omgeving van Podere Santa Pia. Monte Argentario, gezien van Scansano.