 |
|
| E N G | Chiusi |
|
| Chiusi is een kleine stad tussen Montepulciano en Orvieto.
Het was oorspronkelijk een Etruskische stad en een belangrijke drager van de Etruskische politiek en cultuur. Het kende zijn bloeitijd tussen de zesde en de vijfde eeuw voor onze tijdrekening. Chiusi is nu vooral bekend door de verzameling Etruskische kunstvoorwerpen en urnen in het Museo Nazionale Etrusco. Het opvallende gebouw met zijn stijlvolle imitatie-klassieke gevel staat schuin tegenover de dom. In de Cappella del Sacramento hangt links in de kerk een werk van Bernardino Fungai, en in het koor kan je een 8e-eeuws vloermozaïek uit de vroegchristelijke kerk ontdekken. Het kostbaarste bezit is de verzameling 15e-eeuwse gezangenboeken, afkomstig uit het klooster Monte Oliveto Maggiore en verlucht met prachtige miniaturen. De 5e eeuwse campanile van de kerk is gebouwd over een Romeinse bron uit de 1e eeuw voor onze tijdrekening. Vanuit het museum leidt een onderaards gangenstelsel, het Labirinto di Porsenna, naar deze cisterne die bestaat uit twee ovale koepels, waaronder waterbekkens zijn uitgegraven. Het labyrint van Porsenna Markt op donderdag, in het historich cenrum. Het laatste weekeinde van elke maand is er een antiekmarkt. Comune
De Etrusken |
 Chiusi
|
|
| De Etrusken vormden een bevolkingsgroep met een eigen taal, het Etruskisch, die vanaf de 9e eeuw v.Chr. het gebied tussen de rivieren Arno en Tiber (Etrurië, tegenwoordig Toscane, en delen van Umbrië en Latium) beheerste. De Etruskische cultuur is de eerste grote beschaving op het Italisch schiereiland, en in hun bloeitijd (7e - 5e eeuw v.Chr.) vormden de Etrusken een van de hoogst ontwikkelde volken van de oudheid. Rome werd 150 jaar door Etruskische koningen geregeerd en de Romeinen dankten hun schrift, cultuur en godsdienst voor een groot deel aan de Etrusken. In 280 v.Chr. versloegen de Romeinen de Etruskische steden definitief, maar de culturele en politieke invloed bleef doorwerken. Ondanks de sterke beïnvloeding door de Griekse cultuur en de culturen van het Oosten (die vooral na 700 v.Chr. waarneembaar werd) heeft de Etruskische cultuur lange tijd een eigen identiteit behouden, ondanks de toenemende Romeinse dominantie. Zo hadden de Etrusken, met uitzondering van enkele leenwoorden, een geheel eigen taal, die in tegenstelling tot de toenmalige talen van het Italische schiereiland geen Indo-Europese taal was. Daarnaast waren bepaalde gebruiken niet in overeenstemming met de Italiaanse tradities. Zo was de rol van de vrouw in de Etruskische samenleving veel groter dan bijvoorbeeld in de Griekse en Romeinse samenleving en kenden de Etrusken het 'typisch Oosterse' gebruik om de wil van de goden in de ingewanden van offerdieren te lezen. De culturele verschillen met de omringende Italische volkeren waren zo groot, dat in de oudheid al vanaf Herodotos werd gespeculeerd over de herkomst van de Etrusken. Dat debat wordt nog steeds gevoerd. De Etrusken waren het eerste volk in Italië dat steden stichtte of bestaande nederzettingen zoals Rome samenvoegde tot een stad. Etruskische steden waren onder meer Arezzo, Caere, Capua, Chiusi, Cortona, Falerii, Fiesole, Mantua, Marzabotto, Norchia, Orvieto, Perugia, Populonia, Satricum, Sovana, Tarquinia, Veii, Vetulonia, Volsinii, Volterra en Vulci. Etrurië vormde nooit één staat met een centraal bestuur: er bestond een twaalftal onafhankelijke vorstendommen (stadstaten) die met elkaar een confederatie hadden gevormd. Naast urbanisatie vond in deze periode ook de overgang van crematie naar inhumatie in tumuli plaats. De rijkdom die we aantreffen in deze graven, waaronder uit het oosten ingevoerd ivoor, struisvogeleieren, goud enz., kwam voort uit de ijzermijnen die nu werden ontgonnen door de Etrusken op Elba en die rond de steden Populonia en Tarquinia. De fresco's in de graven van de necropolis van Tarquinia uit de 6e en 5e eeuw v.Chr. tonen ons een levenslustig volk dat hield van uitgelaten feesten, met dans en muziek. Wat nog het meest opvalt is een - voor die tijd, en in vergelijking met Griekenland of Rome - hoogst ongewone sociale gelijkheid tussen man en vrouw. Etruskische vrouwen lagen naast hun man mee aan de feesttafels en namen deel aan uitingen van het openbare leven. Chiusi, Clevsi in de taal van de Etrusken, was in de Val di Chiana het belangrijkste centrum en ook vandaag nog getuigen de overblijfselen van de stadsmuren en het watertoevoersysteem, het labyrinth van Porsenna, van zijn pracht en praal. In het Museo Nazionale worden enkele meesterwerken van de Etruskische kunst bewaard, zoals de antropomorfe asurnen uit de zevende en de zesde eeuw v. Chr.. Tomba della Scimmia |
||
 |
||
Chiusi, Tomba della Scimmia |
||
| Rond Chiusi is een Etruskische necropolis blootgelegd die bestaat uit enkele tientallen in de rotsen uitgehakte grafkamers, vaak gedecoreerd met muurschilderingen. Door hun kwetsbaarheid zijn slechts enkele ervan onder begeleiding van een gids te bezoeken. Behalve om de Tamba del Leane en de Tomba della Pellegrina, die bestaat uit een aantal door gangen met elkaar verbonden grafkamers met grafurnen en sarcofagen, gaat het hier vooral om de sinds kort weer te bezichtigen Tomba della Scimmia die beroemd is door de mooie schilderingen die de twee grootste grafkamers versieren. Bij het platteland rondom Chiusi hoorde waarschijnlijk ook Sarteano dat tegenwoordig een mooi middeleeuws stadje is met een bijzonder interessant archeologisch museum. In oktober 2003 werden in de necropolis van Pianaccede overblijfselen ontdekt van een complexe muurschildering die dateert uit de laatste decennia van de vierde eeuw v. Chr., die eens te meer bewijzen dat de Valdichiana (beschouwd als een randgebied van Noord-Etrurië) werd bewoond door de Etrusken. De schildering stelt een demon voor op een rijdende kar die wordt getrokken door een vierspan van twee leeuwen en twee grifoenen. |
||
 |
||
De demon Charun, 4e eeuw B.C. Sarteano, Pianacce Necropolis, Tomb of the Infernal Quadriga. |
||
Chiusi Scalo, Montallese, Macciano en Querce al Pino zijn frazioni van Chiusi. In hert nabije Chiusi Scalo is er markt op maandag. Comuni van de provincie Siena | Abbadia San Salvatore · Asciano · Buonconvento · Casole d'Elsa · Castellina in Chianti · Castelnuovo Berardenga · Castiglione d'Orcia · Cetona · Chianciano Terme · Chiusdino · Chiusi · Colle di Val d'Elsa · Gaiole in Chianti · Montalcino · Montepulciano · Monteriggioni · Monteroni d'Arbia · Monticiano · Murlo · Piancastagnaio · Pienza · Poggibonsi · Radda in Chianti · Radicofani · Radicondoli · Rapolano Terme · San Casciano dei Bagni · San Gimignano · San Giovanni d'Asso · San Quirico d'Orcia · Sarteano · Siena · Sinalunga · Sovicille · Torrita di Siena · Trequanda
|
||
|
||
| Sarteano is een erg mooi middeleeuws heuvelstadje in de nabijheid van Chiusi. Het centrum van Sarteano heeft een karakteristiek middeleeuws ontwerp. Op het centrale dorpsplein kan je de omringende middeleeuwse en renaissancistische gevels bewonderen. Het opvallendste gebouw van Sarteano is een kasteel uit de 10e eeuw, maar Sarteano was al veel eerder bewoond, zelfs al vóór de Etruskische tijd. Resten van een nederzetting uit het Bronzen Tijdperk kunnen bezocht worden in een klein dorp nabij Sarteano: Fonte Vetriana. Niet ver van Sarteano bevindt zich de tiende-eeuwse Abdij van Spineto in het heuvelachtige landschap van de Val d’Orcia. De Abdij van Spineto, gebouwd in 1085 door Benedictijner monniken van de Orde van Vallombrosia, ligt op 2 km van Fonte Vetriana, een pittoreske dorpje op de helling van de Cetona (Monte Cetona). In Sarteano bevindt zich verder een thermaalbad, het Bagno Santo, waar je kan baden in het mineraalrijke water van de Santa-Luciabron. In augustus wordt er in Sarteano het befaamde giostra (steekspel) gehiyuden |
 Rocca di Sarteano |
|
| De grootste bezienswaardigheden van Cetona zijn een door oleanders omgeven Middeleeuwse vesting en een villa die eigendom is van de bekende modeontwerper Valentino. In de omgeving van Villa La Foce, aan de voet van Monte Cetona, zijn enkele van de mooiste wandelingen van Toscane te maken. Veel wandelroutes beginnen bij deze door Antonio en Iris Origo gerestaureerde villa die uitkijkt over de vruchtbare Val di Chiana, de Monte Amiata en de schitterende heuvels van de Val d'Orcia. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was Villa La Foce van strategische belang, en veel partizanen vonden er onderdak. De geschiedenis van deze vallei kan je nalezen in Iris Origo's War in the Val d'Orcia (vertaald als Oorlog in Val d'Orcia). De dagelijkse gebeurtenissen worden beschreven, over de deserteurs en vluchtelingen die op La Foce onderdak werd verleend, en hoe de oorlog zijn schaduw wierp op het leven in de boerengemeenschap. Maar bovenal leren we Iris Origo zelf kennen: een sterke en erudiete vrouw. Wandelen in Toscane | Wandelingen in de buurt van Chiusi (eng) |
 Cetona |
|
| Città della Pieve, ligt op de grens can Umbrië en Toscane. Città della Pieve valt op door de rode kleur van de baksteen waarmee vrijwel de hele stad is gebouwd. Ook de stadsmuren zijn in baksteen gebouwd die hier al vanaf het begin van de 13de eeuw geproduceerd werd. Het hart van de stad is de Piazza Gramsci; daar vinden we het het Palazzo della Corgna, met schilderingen uit het midden van de 16de eeuw, de Duomo (kathedraal) en de Torre Civica. Naast deze elegante gebouwen zijn er ook de waardevolle werken te zien van de Pietro Vannucci, bijgenaamd Perugino, die in Città della Pieve geboren werd. De beroemde schilder, leerling van Verrocchio en meester van Raffael, liet diverse werken achter in zijn geboortestad waaronder het spectaculaire fresco met de Aanbidding van de Wijzen. Even buiten de stad staat de Santa Maria dei Servi fuori Porta Romana, die gedecoreerd werd met Perugino's grote fresco La Deposizione della Croce (1517). The Madonna della Sanità is een kleine hermitage in de velden buiten Città della Pieve, zo'n 2,5 km van het centrum van de stad. De kapel heeft een mooi Romaans tympanum en een fresco van een leerling van Perugino. Perugino werd geboren in 1446 in Città della Pieve, en is in Umbrië gestorven in 1523. Van zijn training is weinig bekend, maar zijn eerste ontwikkelingen zijn duidelijk beïnvloed door Andrea del Verrocchio en zijn jaren in Firenze waar hij in de werkplaats van Andrea del Verrocchio werkte, tegelijkertijd met Leonardo da Vinci. Een belangrijke rol in zijn artistieke ontwikkeling speelden de schilderijen van Piero della Francesca. In 1472 trad hij toe tot het Florentijnse gilde en bleef zijn gehele leven opdrachten van de stad Florence ontvangen. In 1481 vertrok hij naar Rome om mee te helpen aan de fresco's van de wanden van de Sixtijnse Kapel. Tussen 1486 en 1496 verbleef hij voornamelijk in Firenze, waar veel van zijn bekendere werken ontstonden. Daarna verbleef hij onder andere in Venetië, Mantua, Milaan en Perugia. Perugino was een typisch vertegenwoordiger van de Umbrische school, speciaal wat betreft de dromerige stemming in zijn werk, de vrede en harmonie. Meesterlijk zijn zijn landschappen met bomen waarin het zonlicht speelt. In zijn compositie bereidde hij door zijn evenwichtige groepering de hoge Renaissance voor. Van zijn vele leerlingen is Rafaël de bekendste. Perugino heeft zich tijdens het schilderen van zijn beroemde landschappen laten inspireren door de panorama’s vanaf Città della Pieve tot aan het Trasimeno gebied en de Valdichiana. Om van deze panorama’s te genieten kan ja de route volgen die van Città della Pieve naar Paciano, Panicale, Castiglione del Lago leidt, langs de kunstwerken van de Maestro en zijn School. Een nostalgische route, middenin een landschap van zachte heuvels en met uitzicht op het Lago Trasimeno. Il Perugino | Schilderkunst tussen de Renaissance-tijd en het Maniërisme aan de route tussen Città della Pieve, Paciano, Panicale en Castiglione del Lago Art in Tuscany | Pietro Perugino and the lake Trasimeno scenary |
|
|
| Evenementen | De Palio van Città delle Pieve |
||
Palio dei Terzieri | De"terzieri" verwijzen naar de drie wijken van Città della Pieve (Borgo Dentro, Casilino, Castello). De dag van de Lancio della Sfida, is Ferragosto, (15 Augustus), en start 's ochtends om 5.30 uur op de Piazza Plebiscito. Hierbij wordt de Pallium door het vorige winnende terziero teruggebracht naar de Podestà van Castel della Pieve die het bij zich hpudt tot de laatste dag van de Palio. |
||
 |
||
Podere Santa Pia (april), vakantiehuis in Toscane, met een panoramisch uitzicht over de heuvels van de Toscaanse Maremma |
||
|
||
